Το νέο ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ του ΠΑΣΟΚ

Δεν συνιστά απλή αριθμητική μετακίνηση η χθεσινή ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ από το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη και η ένταξή του στο ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά.
Η περίπτωσή του σηματοδοτεί, αφενός, μια άκρως σημειολογική αλλαγή συσχετισμών εντός της Βουλής και, αφετέρου, εγκυμονεί νέους σοβαρούς πολιτικούς και εθνικούς κινδύνους εκτός Βουλής.
Ηδη, σε συνδυασμό με την επάνοδο του Λ. Γρηγοράκου, το ΠΑΣΟΚ, υπό τη βιτρίνα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, αριθμεί 18 βουλευτές. Δεδομένου ότι τελεί εν αναμονή για την προσχώρησή της ακόμα μία βουλευτής (η Κατ. Μάρκου), θεωρείται θέμα χρόνου (μέσω κοινοβουλευτικών μεθοδεύσεων παλαιάς κοπής) η αλλοίωση της κατάταξης των κομμάτων διά της λαϊκής ψήφου, που είχε δώσει την τρίτη θέση στη Χρυσή Αυγή.

Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;

Με αφορμή την προετοιμασία παράδοσης της Κύπρου

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Βομβάρδισαν άμαχους στον Πειραιά, όπου θρηνήσαμε χιλιάδες θύματα και στο Άργος όπου θάψαμε εκατοντάδες αθώους.

Απαγχόνισαν δεκάδες νέους στην Κύπρο και βύθισαν στο πένθος το νησί.

Έκαψαν χωριά, εκτέλεσαν, ανάπηρους, γέρους και γυναικόπαιδα.

Δήωσαν νεκροταφεία και κατέστρεψαν μνήματα των προγόνων μας.

Ισοπέδωσαν πόλεις ολόκληρες και γκρέμισαν μνημεία και ιερά.

Λεηλάτησαν φυσικούς πόρους και μας κατέστησαν «τόκων υποτελείς».

Έκλεψαν αγάλματα, μετέφεραν ναούς και τα εκθέτουν στην εσπερία σαν δικά τους.

Οικειοποιήθηκαν το έργο φιλοσόφων και καλλιτεχνών, παραποιώντας τις αξίες μας.

Χρηματοδότησαν εχθρούς και δίχασαν την χώρα και τον λαό μας στήνοντας εμφυλίους.

Επέβαλαν δικές τους πολιτικές και πολιτειακές ηγεσίες δια των όπλων ή των εξαγορών.

Οδήγησαν τους Έλληνες στο έσχατο σημείο κατάπτωσης και μας υπέβαλαν να τους αποκαλούμε «προστάτες», «φίλους», συμμάχους» και «εταίρους».

«Δεν θα ανεχτούμε να είμαστε οι τελευταίοι των Ελλήνων σε αυτόν τον τόπο» -Επιστολή πολιτών στον Νίκο Αναστασιάδη για το Κυπριακό

Λευκωσία: Δεκάδες Κύπριοι πολίτες από διάφορες κοινωνικές ομάδες, εκπαιδευτικοί, δικηγόροι, γιατροί, αρχιτέκτονες, διανοούμενοι, επαγγελματίες από το χώρο των υπηρεσιών, αλλά και απλοί πολίτες, υπέγραψαν επιστολή που απευθύνεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Υπουργό Εξωτερικών, τη Διαπραγματευτική Ομάδα, τον Πρόεδρο της Βουλής, τους Αρχηγούς κομμάτων και Προέδρους  οργανώσεων  καθώς  και την Ιεράν Σύνοδο, με την οποία τονίζουν μεταξύ άλλων: «Δεν θα ανεχτούμε να είμαστε οι τελευταίοι των Ελλήνων σε αυτόν τον τόπο. Θέλομε να καταστεί στο σύνολό του ο Κυπριακός λαός ελεύθερος, σε μια ενιαία και δημοκρατική Πολιτεία, χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις και χωρίς στρατούς άλλων χωρών. Ισότιμοι πολίτες ναι, ισότητα κρατιδίων που καθορίζονται από εθνοτικά ή/και θρησκευτικά κριτήρια όχι».

21ος ΑΙΩΝ: Πέρα από τον εαυτό μας

Κάποτε, όταν πρωτοέμπαινα στον λεγόμενο εθνικιστικό χώρο, με όρεξη, απονήρευτος και με μία τάση εξιδανίκευσης ακόμα και των στραβών που έβλεπα γύρω μου, πίστευα πως η λύση ήταν απλή στη σκέψη και στην εφαρμογή: 'Έπρεπε όλες αυτές οι ομάδες και οι άνθρωποι που δρουν μεμονωμένα, βάζοντας πάνω από όλα το καλό του αγώνος, να ενωθούν και να δημιουργήσουν έναν ισχυρό φορέα που θα μπορούσε να φέρει μία νέα πολιτική επανάσταση. Τότε πίστευα ότι το όραμα της ενώσεως του "εθνικιστικού χώρου" ήταν αυτό που προείχε όλων των άλλων.

Αργότερα σιγά-σιγά άρχισα να μπαίνω πιο μέσα. Άρχισα να βλέπω πιο καθαρά το παρελθόν και το παρόν του χώρου. Άρχισα να βλέπω βαθειές προσωπικές έριδες, ματαιοδοξίες, μικρότητες. Να βλέπω προσπάθειες με οπαδούς έτοιμους για τον μεγάλο αγώνα να διαλύονται από προσωπικές παρεξηγήσεις.

Ψεύτες από επάγγελμα και υποκριτές από χαρακτήρα

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Ο ένας συναντήθηκε με παιδιά παρανόμων μεταναστών. Ο άλλος, πιο ξύπνιος, κάλεσε στο γραφείο του παιδιά προσφύγων. Ο τρίτος, και μεγαλύτερος στο αξίωμα, συναντήθηκε με ανήλικους φυλακισμένους. Το έπαιξαν ευαίσθητοι και έκαναν τις ανθρωπιστικές δηλώσεις τους! Όλοι  για το θεαθήναι!

Δεν ζήτησαν συγνώμη, από τα παιδιά αυτά, γιατί συνέβαλαν στη διάλυση των κρατών απ΄ όπου (τα παιδιά) προέρχονται, ούτε γιατί κατέστρεψαν τα ηθικά πρότυπα της χώρας μας και τα οδήγησαν στην έλλειψη συνείδησης. Απαγόρευσαν τη φωτογράφιση των δύσμοιρων προσφύγων που διαμένουν απροστάτευτοι μέσα στα χιόνια, πληρώνοντας το κόστος της δικής τους «ανθρωπιστικής πολιτικής». Δεν μίλησαν καν για τους φυλακισμένους που κοιμούνται στο δάπεδο των θαλάμων, ούτε για τους ανήλικους που τους καθιστούν οικότροφους σε πανεπιστήμια παρανόμων.

Ψεύτες από επάγγελμα και υποκριτές από χαρακτήρα. Άξιοι εξουσιαστές εύπιστων και θεατρόφιλων «πολιτών».

Ὥρα τῆς κρίσης γιά τήν Παιδεία καί τούς ἐκπαιδευτικούς μας

Πρίν δύο περίπου μῆνες (φ. 45, 18-11-16) γράφαμε πρωτοσέλιδα (“Καί ποῦ τό ξέρεις Γιωργάκη πώς εἶσαι ἀγόρι;”) γιά τήν πρόσκληση τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς πού καλοῦσε κυβερνητικούς ΚΑΙ ΜΗ φορεῖς νά καταθέσουν ἐκπαιδευτικά προγράμματα καί ὑλικό, προκειμένου νά ἐνημερώσουν καί νά εὐαισθητοποιήσουν τούς γυμνασιόπαιδες τῆς χώρας. Σέ τί, ὅμως; Σέ ζητήματα διατροφῆς, ἐξαρτήσεων ἀλλά καί …ἔμφυλων ταυτοτήτων μέ θεματική γιά τό «βιολογικό καί κοινωνικό φῦλο»!!!

Ἔ, λοιπόν, γιά νά μήν ἀνησυχεῖτε πώς κάπου κόλλησε τό πρᾶγμα, σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι ὅλα προχωροῦν μέ …γερμανική εὐρρυθμία καί ἤδη ὁ ὑπουργός Παιδείας ἀπέστειλε ἐξαιρετικά ἐπείγουσα ἐνημέρωση στά Γυμνάσια τῆς χώρας

ΕΘΝΟΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ (του Γιώργου Σαγιά)

Στο παρόν κείμενο, εστιάζουμε και εμβαθύνουμε στο θέμα του κοινοτισμού, ξεκινώντας με μια χρήσιμη διευκρίνιση. Όταν ομιλούμε για κοινοτισμό, εννοούμε πιο συγκεκριμένα εθνοκοινοτισμό, δηλαδή μορφές κοινοτικής οργάνωσης στο πλαίσιο ενός έθνους και υπέρ αυτού του έθνους και των ανθρώπων του. Σημειώνεται ότι η έννοια του ελληνικού έθνους περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- την αδιάσπαστη εθνική συνέχεια του ελληνισμού, ήτοι ιστορική και γεωγραφική συνέχεια, συνέχεια κοινότητας, συνείδησης καταγωγής, μνήμης, πολιτισμού, γλώσσας, δόξας, τρόπου ζωής και προορισμού. Με άλλες λέξεις, τονίζουμε την ιδιοπροσωπία του ελληνικού έθνους και συνεπώς του ελληνικού κοινοτισμού. Λειτουργώντας αποφατικά, με τον όρο «κοινοτισμός» σαφώς και δεν εννοούμε λοιπόν κοινότητες χωρίς ρίζες σε ένα συστηματικά επιδιωκόμενο «παγκόσμιο χωριό», ούτε κοινότητες πανσπερμιών με «πολυπολιτισμική» στόχευση και εθνικό πλανητικό σημείο αναφοράς.