Πύργος Ηλείας: Οι συγκρούσεις της ΕΝΕΠ με τους ΠΑΣΟΚους και τους Κομμουνιστές του Καραμανλικού κράτους (κεφάλαιο 7ο)

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΝΕΠ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Να επισημάνουμε στο σημείο αυτό ότι ο Γιάννης Σχοινάς ήταν τότε μόνιμος κάτοικος Ασπροπύργου, όπου έζησε για είκοσι έτη. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι στον Ασπρόπυργο δημιουργήθηκε η πρώτη οργάνωση της ΕΝΕΠ και μάλιστα με ένα απλό τηλεφώνημα, από την στιγμή που τα μέλη του Κινήματος

ανέλαβαν την ευθύνη για την νεολαία του κόμματος. Εκεί υπήρχαν πολλά εγγεγραμμένα μέλη στο Κίνημα, αλλά ευρύ και φιλικό περιβάλλον. Τρεις ώρες μετά το τηλεφώνημα είχαν σχηματίσει Επιτροπή Αγώνος με πρόεδρο τον Θανάση Πηλιχό και είχαν εγκατασταθή σε γραφεία επί της Κεντρικής πλατείας της πόλεως.

Ήταν λοιπόν λογικό στην δύσκολη στιγμή να επιστρατευθή η Τ.Ο. ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ και για ένα πρόσθετο λόγο: επειδή ήταν εύκολη η ανεύρεση των μελών σε μία σχετικά, τότε, μικρή πόλη, όπου όλοι περιεφέροντο στην κεντρική πλατεία της.

Χωρίς πολλά λόγια ο Θανάσης Πηλιχός κατενόησε το μέγεθος της ευθύνης και ενήργησε ταχύτατα. Αποτέλεσμα κατά τις 2.00 τα μεσάνυχτα να ξεκινήση το πούλμαν από τον Ασπρόπυργο για τον Πύργο της Ηλείας, αφού προηγουμένως είχαν επιβιβασθή σ’ αυτό 4 μέλη από την ΕΝΕΠ Δάφνης και

άλλοι 5 Πειραιώτες με επί κεφαλής τον Γιώργο Αντωνάκο και τον Μίλτο Κρεμμύδα. 

ΤΟ ΠΟΥΛΜΑΝ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ

Έφθασαν στον Πύργο λίγο πριν από την ομιλία και ευρέθησαν σε μία

πλατεία, η οποία ήταν βαμμένη κατακόκκινη από αφίσσες του ΚΚΕ. Οι

κομμουνιστές μάλιστα συνέχιζαν να αφισσοκολούν θρασύτατα, ενώ ο κόσμος,

που είχε πρόθεση να συμμετάσχη στην συγκέντρωση, καθόταν απόμερα μη

αποτολμώντας να προωθηθούν προς το μπαλκόνι, από το οποίο εντός ολίγου θα

μιλούσε ο πρόεδρος του κόμματος.

Και ήταν φυσικό να συμβαίνη κάτι τέτοιο, αφού την ίδια στιγμή εκτός

από τις προκλήσεις έπεφτε άγριο ξύλο εις βάρος μελών και οπαδών της ΕΠ. Και

βέβαια ωρισμένα ζωντανά στοιχεία της ΕΝΕΠ, όπως ο Νίκος Μιχαηλίδης και η

Μαρία Κανελλοπούλου, που είχαν φθάσει με πούλμαν του κόμματος, δεν

κατάφερναν τίποτε περισσότερο από το να κακοποιηθούν υπό των

κομμουνιστών.

Πώς λοιπόν ήταν δυνατόν να αντίδραση κανείς προ μιας τέτοιας καταστάσεως, την στιγμή κατά την οποία απουσίαζαν (τυχαίως;) τα όργανα της

τάξεως; Στο κρίσιμο αυτό σημείο μπήκαν στην πλατεία τα 60 άτομα —όλοι

νέοι— που έφθασαν με ένα πούλμαν και τρία Ι.Χ.

Ξαφνικά είδαν νάρχωνται κατ’ επάνω τους παλαιά λάστιχα από

τρακτέρ(!), που κάποιοι τα είχαν αφήση να τσουλήσουν ένα κατηφορικό δρόμο,

ενώ σε λίγο διεπίστωναν ότι στα γραφεία του ΚΚΕ υπήρχαν καραμπίνες. 

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Και βέβαια αυτοί που αφισσοκολούσαν «έφαγαν» τα μπουγέλα και

άρχισε να πέφτη πολύ πιο άγριο το ξύλο, αλλά αντιστρόφως. Ακόμη κι’ όταν

άρχισε να μιλάη ο Στ. Στεφανόπουλος και μάλιστα ακριβώς κάτω από το

μπαλκόνι έπεφτε ξύλο και κυνηγητό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανοργανωσιάς αλλά και του φόβου

υπήρξε ένα περιστατικό που μας περιέγραψε ο αείμνηστος πλέον Αθανάσιος

Πηλιχός:

«Σε μια στιγμή σήκωσα τα μάτια μου προς το μπαλκόνι που μιλούσε ο

Στεφανόπουλος και περισσότερο από διαίσθηση οδηγήθηκα προς την είσοδο του

κτιρίου, πού ήταν από τον πλαϊνό δρόμο. Ανέβηκα κάποιες σκάλες και βρέθηκα

πίσω από τον ομιλητή που ήταν αφρούρητος. Γρήγορα κατέβηκα και φώναξα τον

Κώστα Παλιγκίνη, και τον Σπύρο Γρηγοράκη, στους οποίους ανέθεσα την

περιφρούρηση της εισόδου».

Και έπραξε άριστα ο έμπειρος Θανάσης Πηλιχός, γιατί σε λίγο τα δύο

αυτά νέα και δυνατά παιδιά έλειωσαν στο ξύλο κάποιους που θέλησαν να

ανεβούν από την σκάλα.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Κάτω λοιπόν από αυτές τις συνθήκες —και ενώ είναι ζήτημα, αν

υπήρχαν ανάμεσα στο ακροατήριο και κάποιοι που να ακούνε τον ομιλητή—

λίγο προ του τέλους της ομιλίας η πλατεία είχε εκκαθαρισθή από τους

κόκκινους και τους συνοδοιπόρους τους, που επεχείρησαν να κάνουν στον

Πύργο της Ηλείας —κινητοποιημένοι και από άλλες πόλεις της

Πελοποννήσου— εκείνο που δεν μπορούσαν να κάνουν στην Αθήνα.

Το σημαντικό βέβαια δεν είναι, ότι έγινε η ομιλία, αλλά ότι απεφεύχθη η

γελοιοποίηση του Στέφανου Στεφανόπουλου κατά το πρότυπο των επεισοδίων

στις εκλογές του 1974, εις βάρος του Πέτρου Γαρουφαλιά.

Με τον τρόπο αυτό διεφυλάχθη μέχρι την τελευταία στιγμή το κύρος της

«Εθνικής Παρατάξεως» από τους νέους της ΕΝΕΠ, την ίδια στιγμή που κάποιοι

σε κάποια κέντρα λήψεως αποφάσεων είχαν προγραμματίσει την γελοιοποίησή

τους.

Διαβάζουμε στην «Νέα Θέση» 27 Ιουνίου – 10 Ιουλίου 1986, περίοδος Γ΄,

αρ. φύλλου 63:

«Είναι το λιγώτερο απληροφόρητοι, όσοι επιμένουν μέχρι σήμερα, ότι τα

γεγονότα του Πύργου Ηλείας έβλαψαν τον προεκλογικό αγώνα. Από σήμερα

όμως, που για πρώτη φορά, μετά από εννέα χρόνια, ήρθαν στο φως της

δημοσιότητος το πώς έγιναν τα πράγματα, υπάρχει κάποιο συμπέρασμα που

πιστεύουμε ότι πρέπει να συμφωνήσουν όλοι:

Ότι δηλαδή αν δεν γινόντουσαν αυτού του είδους τα επεισόδια θα είχαν

γίνη κάποια άλλα με ντομάτες και γιαούρτια, τα οποία σίγουρα θα έβλαπταν

πολύ περισσότερο την υπόθεση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ».

Στο επόμενο φύλλο της Νέας Θέσεως (αρ. 64) διαβάζουμε την καταγραφή

των γεγονότων από τον Κώστα Ξανθάκο, αρχηγό της αποστολής των νέων της

ΕΝΕΠ στον Πύργο, υπό την ιδιότητα του Τομεάρχου Πολιτικής Δράσεως τότε

στην Νεολαία, με αντικειμενικό σκοπό, όπως ανεφέρθη, την εμπόδιση της

επαναλήψεως της περιπτώσεως Γαρουφαλιά, στην ομιλία του Σ.

Στέφανοπουλου:

«Το κανονικό πούλμαν της Παρατάξεως, όχι εκείνο που επεστρατεύθη

αργότερα, έφυγε στις 11 το πρωΐ του Σαββάτου με νέους της ΕΝΕΠ, μέλη του

Κόμματος και δύο Δημοσιογράφους, ακολουθώντας κατά πόδας τρία

αυτοκίνητα που μετέφεραν πολιτευτές και κυρίως τον Σ. Στεφανόπουλο και το

εκλογικό του επιτελείο.

Τα πάντα εξελίσσοντο ομαλά και μια στάση στην Πάτρα, ήταν ιδιαίτερα

εντυπωσιακή, αφού οι νέοι της ΕΝΕΠ άφοβα σε μικρές παρεούλες στην πόλη

ενίσχυαν το φρόνημα, των καταταλαιπωρημένων από τον Καραμανλισμό

οπαδών του μη μαρξιστικού Μετώπου.

τα γραφεία της ΕΝΕΠ Ασπροπύργου

Η διέλευση του πούλμαν της ΕΝΕΠ ήταν πανηγυρική από όλα τα χωριά

και τις κωμοπόλεις της διαδρομής. Όταν η αποστολή έφτασε στην Αμαλιάδα υπήρξε μικρή στάση για κάποιο γρήγορο φαγητό ή αναψυκτικό.

Τα παιδιά με συνθήματα και σε μικρές παρέες παρέλασαν από όλους

τους δρόμους της Αμαλιάδας. Έμελλε όμως εδώ να αρχίσουν τα γεγονότα που θα χαρακτήριζαν έντονα τις δύο μέρες.

Μέλη της τοπικής Οργανώσεως του ΠΑΣΟΚ επετέθηκαν σε δυό ή τρία

απομονωμένα μέλη μας μεταξύ των οποίων και η Μαρία Κανελλοπούλου.

Αμέσως το γεγονός αστραπιαία μεταδίδεται και στους άλλους νέους της ΕΝΕΠ, οι οποίοι πραγματοποιούν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ.

Εκεί όμως αντί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ της περιοχής να καλμάρει τα

πράγματα, τα οξύνει με αποτέλεσμα βέβαια εις βάρος της, αφού τελικά

καταστράφηκαν τα γραφεία της τοπικής οργανώσεως σε μια έφοδο της νεολαίας

της ΕΝΕΠ και παράλληλα ετράπησαν φίλοι και μέλη της σε φυγή.

Αυτή ήταν η πρώτη επιτυχία της ΕΝΕΠ που προοιώνισε τις επιτυχίες της

στον Πύργο.

αφίσα της ΕΝΕΠ για το 5/42 Σε κύκλο η
κοινοβουλευτική ομάδα των κομμουνιστών

Η αστυνομία που μέχρι τότε ενεργούσε διακριτικά —ο Ταγματάρχης -

Διοικητής της Χωροφυλακής είχε αδελφό υποψήφιο στην Εθνική Παράταξη—,

έκανε συλλήψεις ΕΝΕΠιτών για τις οποίες η Ν.Δ. αδιαφόρησε.

Μεταξύ των συλληφθέντων ήμουνα και εγώ σαν αρχηγός της αποστολής και δύο άλλοι μικρότεροι νέοι, φίλοι από την Αμαλιάδα, άσχετοι με την

αποστολή.

Στο αστυνομικό τμήμα Αμαλιάδος ευρίσκετο επίσης ο πρόεδρος της Νομαρχιακής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και μέλη της τοπικής οργανώσεως που ζητούσαν την κεφαλή των νέων μας επί πίνακι.

Αμέσως υποβάλλουν μηνύσεις εναντίον μου για σωρεία κατηγοριών καθώς και σε όσους ανεγνώρισαν —το πούλμαν εκρατείτο υπό φρούρηση.

Εδώ όμως έγινε ένας καλός ελιγμός από την πλευρά μας που οδήγησε τελικά στην απελευθέρωση του πούλμαν και στην συνέχεια του ταξιδιού προς τον Πύργο.

Η Κανελλοπούλου ήταν ελαφρά κτυπημένη από τις συμπλοκές με τους

ΠΑΣΟΚτζήδες και με την συμβουλή δικού μας δικηγόρου κατέθεσε μήνυση

στους επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ της περιοχής για τον τραυματισμό της

ισοφαρίζοντας την σωρεία των μηνύσεων που είχαν προηγηθή από το ΠΑΣΟΚ.

Επίσης έσπευσε στο τμήμα και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και αργότερα

υπουργός Δημ. Τάξεως Γιάννης Σκουλαρίκης, ο οποίος μου είπε τα έξης: «Ρε

παιδιά εμείς ταιριάζουμε κατά κάποιο τρόπο αφού και οι δυο μας ενοχλούμαστε

από την ύπαρξη της Ν.Δ. γιατί να τρωγόμαστε» και αμέσως του απάντησα:

«Ανεξάρτητα από τους πολιτικούς και εκλογικούς στόχους σας, θα πρέπει να

μάθουν όλοι οι μαρξιστές και εσείς πρώτος, πρώτος ότι η ανοχή μας τελείωσε,

μάλιστα στα συγκεκριμένα γεγονότα εσείς ήρξασθο χειρών αδίκων».

Επιχειρούντες να αποφύγουν τον θόρυβο τελικά οι Πασοκτζήδες

απέσυραν τις μηνύσεις τους με την προϋπόθεση να αποσύρουμε και μεις τις

δικές μας.

Μετά από αυτά η αποστολή μετέβη στον Πύργο και κατέλυσε στο

ξενοδοχείο.

Οι νέοι όμως της ΕΝΕΠ δεν εκοιμήθησαν, επεδόθησαν σε

αφισσοκολήσεις και είχαν αρκετές συγκρούσεις με μέλη του ΠΑΣΟΚ επειδή δεν

ήθελαν τις αφίσσες της Εθνικής Παρατάξεως.

Το πρωί το σύνολο της νεολαίας έκανε πριν από την συγκέντρωση,

πορεία στους δρόμους με συνθήματα όπως, «Λαός - Στρατός - Εθνικισμός»,

«Φονιάδες - Προδότες - Κομμουνιστές», «έπ - έπ... έρχεται η ΕΝΕΠ» κ.λπ.

Η Πλατεία του Πύργου ήταν χαώδης και αδύνατον να γεμίσει και από τα

μεγάλα κόμματα που μιλούν κατά καιρούς.

Στο μπροστινό μέρος και κάτω από το μπαλκόνι που θα μιλούσε ο

Στέφανος Στεφανόπουλος ο κόσμος ήταν πυκνός. Κυρίως οπαδοί φίλοι ή και

ακόμη περίεργοι της Εθνικής Παρατάξεως αποτελούσαν το ακροατήριο.

Στό βάθος της Πλατείας καμμιά 200ριά μέτρα μακρύτερα είχαν αρχίσει

να μαζεύονται μαρξιστές που με συνθήματα χυδαία αποδοκίμαζαν την

συγκέντρωση. 

Διέθεσα μια δύναμη νέων για να τους προσέχει με επικεφαλής ένα

αρκετά μαχητικό και σωματώδη Σταύρο άγνωστου επωνύμου που είχε έρθει από

την Ζαχάρω. Το κυρίως σώμα της νεολαίας διετέθη για την προστασία του χώρου προ του ομιλητού.

Δεν είχαν περάσει δεκαπέντε λεπτά από την έναρξη της ομιλίας και

έρχεται ο Σταύρος από τα αντίπερα της πλατείας καταματωμένος, με νυχιές και

μώλωπες και λαχανιασμένος μου λέει:

«Εκεί κάτω μας επετέθησαν και έχουν σκοπό να προσβάλουν την

συγκέντρωση και να την διαλύσουν».

Πράγματι, οι λίγοι που ήταν στην αρχή κομμουνιστές, έγιναν πάνω από

πεντακόσιοι και παρά την παρουσία της Χωροφυλακής γινόντουσαν

επιθετικώτεροι.

Αμέσως και χωρίς διακοπή της ομιλίας σχηματίζουμε μία δύναμη

κρούσεως, αφού προηγουμένως τους ζητήσαμε να φύγουν από την συγκέντρωσή

μας, και να μην μας ενοχλούν, όπως εμείς κάνουμε για τις δικές τους.

Η ομάδα επιθέσεως είχε περίπου 70 δυναμικούς νέους. Εβδομήντα

εναντίον εξακοσίων. Εκεί όμως—όπως πάντα— φάνηκε η υπεροχή μας. Με

έφοδο ανεμίζοντας την γαλανόλευκο επιτεθήκαμε και τους διαλύσαμε μέχρι

σημείου που η χωροφυλακή επενέβει για να τους σώσει κάνοντας συλλήψεις

συναγωνιστών (8 άτομα) τους περισσότερους των οποίων ελευθερώσαμε μόνοι

μας αργότερα, ενώ οι υπόλοιποι πήγαν συνοδεία στο τμήμα Χωροφυλακής του

Πύργου.

Μετά την νίκη μας και την αποτροπή γελοιοποιήσεως του Σ. Στεφανόπουλου περιήλθαμε τον Πύργο και κατά τις δύο το μεσημέρι πήγαμε στην πλατεία που ήταν σταθμευμένο το πούλμαν της ΕΝΕΠ. Η τύχη όμως μας επεφύλασσε άλλες εκπλήξεις.

εξώφυλλο από το εθνικιστικό περιοδικό
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ αφιέρωμα στον 1ο χρόνο της
ΕΝΕΠ

Ενώ κανονικά είχε αρχίσει η επιβίβαση, μια ομάδα 5-6 κομμουνιστών

έσκισε επιδεικτικά μια Ελληνική σημαία μπροστά μας. Αυτό όμως τα παιδιά

μας δεν το άντεξαν. Αυτομάτως ευρέθησαν έξω και άρχισαν να κυνηγούν τους

κομμουνιστές που στο μεταξύ έγιναν καμμιά 60ρια.

Θρασύδειλοι όμως κλείστηκαν στα γραφεία τους και μας πετροβολούσαν. Τότε μερικά από τα παιδιά μας με παλληκαριά έκαναν έφοδο μέσα στα γραφεία και αν δεν τους το απαγόρευα θα τα κατέστρεφαν.

Στην πλατεία όμως που ήταν το πούλμαν είχαν τώρα μαζευτεί πάνω από

500 πασοκομμουνιστές και μάλιστα μας είχαν περικυκλώσει.

Μιά πελώρια ρόδα τρακτέρ σκάει απάνω μας και μια μαλτεζόπλακα με

βρίσκει στο πόδι με μικρή ζημιά, ενώ Κανελλόπουλος Σάκης και Ροϊδοδήμος

Γιώργος τραυματίζονται επιπόλαια.

Μόνη λύση ήταν η έφοδος για να διασπάσουμε τον θανάσιμο κλοιό.

Εκείνη όμως την στιγμή πέρναγε από εκεί το πούλμαν του Ασπροπύργου και

ενωμένοι τους τρέψαμε σε φυγή.

Ευτυχώς για μας το πούλμαν το δικό μας δεν το άγγιξαν και μπορέσαμε

αμέσως να επιβιβαστούμε και να φύγουμε προς την Αθήνα χωρίς διατυπώσεις

προς την Χωροφυλακή που ήλθε αμέσως μετά.

Τα γεγονότα του Πύργου απέδειξαν την εθνικιστική ψυχή και την

περιφρόνηση στη λογική των αριθμών. Οι καλοί, οι γενναίοι, οι άξιοι, οι

δυνατοί επεβλήθησαν» .

ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΔΗΜΑΡΕΣΗ

Στην «Νέα Θέση», αρ. φύλλου 65, διαβάζουμε:

Ο Βασίλης Δημαρέσης, πολιτευτής τότε της Εθνικής Παρατάξεως στον Ν.

Μεσσηνίας και τώρα μέλος του ΕΝΕΚ μας δήλωσε σε συνομιλία που είχαμε

μαζί του:

«Λόγω της συμμετοχής μου στον Πύργο Ηλείας έχασα την βουλευτική

έδρα στην Μεσσηνία».

Συμφωνούμε με τον Βασ. Δημαρέση, αφού οι άλλοι κυνηγούσαν

σταυρούς, χωρίς να τους ενδιαφέρει το κύρος του αρχηγού τους. Όμως για το

θέμα της απωλείας της βουλευτικής έδρας από τον Βασίλη Δημαρέση αξίζει να

αφιερώσουμε ειδικό κεφάλαιο, για να δούμε πως δουλεύει η μηχανή του

κατεστημένου, για όποιον δεν είναι αρεστός στο πολιτικό κατεστημένο.__